Η ΣΕΚ εδώ και αρκετά χρόνια είχε θέσει στο επίκεντρο της πολιτικής της τη συνολική μεταρρύθμιση της φορολογίας. Μιας μεταρρύθμισης η οποία θα λάμβανε υπόψη τόσο την έμμεση όσο και την άμεση φορολογία καθώς και μέτρα καταπολέμησης της φοροδιαφυγής.

Σίγουρα το τελικό αποτέλεσμα δεν μας αφήνει πλήρως ικανοποιημένους, καθώς ασφαλώς θα ήταν καλύτερο εάν γινόταν ένας λοκληρωμένος κοινωνικός διάλογος, υιοθετώντας παράλληλα μέτρα στήριξης για όσους μένουν εκτός της μεταρρύθμισης λόγω του ότι βρίσκονται κάτω από το φορολογητέο εισόδημα.
Ωστόσο τα όσα περιλαμβάνονται στα προτεινόμενα νομοσχέδια της κυβέρνησης είναι γενικά
προς την ορθή κατεύθυνση. Δίδονται φορολογικές εκπτώσεις ανά τέκνο και σε κάθε γονιό,
εκπτώσεις σε ενεργειακές επενδύσεις και πράσινες αναβαθμίσεις καθώς επίσης και εκπτώσεις για ύπαρξη εξυπηρετούμενου δανείου για κύρια κατοικία ή ενοίκιο. Τα πιο πάνω έχουν ένα όφελος 151 εκ. ευρώ για τους φορολογούμενους.
Επιπλέον, θα πρέπει να τονιστεί ότι δόθηκαν σημαντικές φορολογικές ελαφρύνσεις σε εταιρείες
και μέτοχους εταιρειών, όπως είναι η μείωση της αμυντικής εισφοράς επί μερισμάτων, η κατάργηση της λογιζόμενης διανομής μερισμάτων, όπως και φορολογικές εκπτώσεις για ψηφιοποίηση και
πράσινη μετάβαση επιχειρήσεων.
Ταυτόχρονα, θα πρέπει να τονίσουμε ότι, το Κέντρο Οικονομικών Ερευνών (ΚΟΕ) του Πανεπιστημίου Κύπρου το οποίο έτρεξε την επιστημονική ανάλυση της μεταρρύθμισης πρότεινε μεταξύ άλλων την επαναφορά του τέλους εταιρειών, (το οποίο η παρούσα κυβέρνηση κατάργησε) καθώς επίσης και την επιβολή φόρου ακίνητης ιδιοκτησίας ύψους 0.15%, μέτρα που θα οδηγούσαν σε έσοδα ύψους 104 εκ. ευρώ και τα οποία θα μπορούσαν να υποστηρίξουν πρωτίστως τους χαμηλόμισθους εργαζόμενους, δηλαδή αυτούς οι οποίοι δεν επωφελούνται από τη φορολογική μεταρρύθμιση.
Με βάση τα σημερινά δεδομένα η Βουλή των Αντιπροσώπων θα πρέπει να μελετήσει εμπεριστατωμένα και εις βάθος τα νομοσχέδια και να προβεί σε βελτιώσεις εκεί και όπου είναι εφικτό
χωρίς να αλλάζει η φιλοσοφία και ο στόχος της μεταρρύθμισης αυτής.

Τέλος, η κυβέρνηση θα πρέπει να δώσει έμφαση στις ομάδες των εργαζομένων οι οποίες δεν επωφελούνται από τη μεταρρύθμιση και να ενισχύσει την κοινωνική και κατ’ επέκταση την επιδοματική της πολιτική μέσω σημαντικής αύξησης των επιδομάτων τέκνου, φοιτητικής χορηγίας, στέγασης.

Είναι το ελάχιστο που θα πρέπει να πράξει το κράτος για τις 200 και πλέον χιλιάδες εργαζόμενους οι οποίοι μένουν εκτός μεταρρύθμισης.